فاطمه محبی - کارشناسی ارشد، گروه روان شناسی بالینی، واحد، مرکز بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی کیش،هرمزگان، ایران.
حسن فربدمفیدی تهرانی - استادیار گروه روان شناسی بالینی، مرکز بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی کیش،هرمزگان، ایران.
آدیس کراسکیان موجمناری - استادیار گروه روان شناسی بالینی، مرکز بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی کیش،هرمزگان، ایران.

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی قصهگویی) مبتنی بر تقویت گفتگوی درونی( بر کاهش نشانگان کمبودتوجه – بیشفعالی در کودکان 3 تا 6 سال انجام شد.. روش تحقیق در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکانی که در 6 ماهه اول سال 93 - 94 به مرکز تخصصی روانشناسی و توانبخشی مفید واقع در شهر کرج مراجعه نموده و تشخیص اختلال کمبود توجه- بیش فعالی دریافت نموده و یا دارای نشانگان این اختلال بودند، بود که از بین آنها 5 نفر را که ملاکهای ورود به پژوهش را دارا بودند به عنوان گروه کنترل و 5 نفر دیگر را به عنوان گروه آزمایش با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند، همچنین به استناد پرونده پزشکی موجود در کلینیک از نظر وجود یا عدم وجود درمان های مکمل از جمله کاردرمانی، دارو درمانی، گفتاردرمانی و غیره همتاسازی شدند. داده های پژوهش از طریق از پرسشنامه مایکل راتر) 1967 ( فرم والدین جمع آوری شد و به منظور بررسی فرضیه ها و تحلیل داده ها از روش کوواریانس استفاده شد. بررسی پژوهش نشان داد درمان اثر بخشی قصه گویی) مبتنی بر تقویت گفتگوی درونی( اثر معناداری بر کاهش نشانگان کمبودتوجه – بیش فعالی در کودکان 3 تا 6 سال داشته است. و به طور کلی بر اساس این یافته ها می توان گفت درمان قصه گویی) مبتنی بر تقویت گفتگوی درونی( ابر کاهش نشانگان کمبودتوجه – بیش فعالی در کودکان 3 تا 6 سال موثر است.

قصه گویی، گفتگوی درونی، کمبود توجه، بیش فعالی