سارا جهانگیری - کارشناس ارشد ارتباط تصویری، دانشگاه کمال الملک نوشهر، مازندران، ایران
سیدنظام الدین امامی فر - استادیار دانشکده هنر، دانشگاه شاهد، شهر تهران، ایران

در قرن بیستم ، تحولاتی در زمینه هنر بوجود آمد که به همراه پیشرفت تکنولوژی وفن آوری زمینه را برای هنر جدید وحضور رسانه های جدید فراهم آورد. رابطه هنر و فن آوری وپیشروی جهان بسوی فرهنگ دیجیتالی موجب بوجود آمدن هنر عصر دیجیتال شده و به این ترتیب هنرمندان از تکنولوژی دیجیتالی در این روند بهره مند گشتند. این امکانات موجب رشد وبروز هنرهای جدید از جمله هنر تعاملی گردید.در پژوهش انجام شده به بررسی هنر تعاملی از دیدگاه نشانه شناسی پرداخته شده است تا نشان دهد چگونه واقعیت مجازی شکلی واقعی پیدا می کند و به مخاطب احساس واقعی میبخشد و حضور مخاطب را از جایگاه همیشگی خود تغییر داده و بصورت فعال امکان پذیر می سازد و به کشف رموز این ارتباط می پردازد. روش انجام تحقیق بر مبناى ماهیت توصیفى- تحلیلى بوده است وشیوه گردآورى اطلاعات به صورت ترکیبى (کتابخانه اى و میدانى) و تعداد نمونه 5 تصویر است. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز کیفی است. نتایج به دست آمده از بررسی نمونه ها نشان می دهد که این هنر به طور عمده وابسته به شروع کردن آگاهانه ی مخاطب بوده و در اکثر موارد ، مخاطب است که تعامل را آغاز می کند ، این موضوع سبب می شود که در این نوع هنر، تاکید عمده بر نقش فعال مخاطب و مشارکت قرار گیرد، این خصیصه که البته در عین حال مبتنی بر نوعی روحیه ی اجتماعی برای حضور فعال در محیط زندگی است. تا نشان دهد چگونه واقعیت مجازی شکلی واقعی پیدا می کند و به مخاطب احساس واقعی میبخشد و حضور مخاطب را از جایگاه همیشگی خود تغییر داده و بصورت فعال امکان پذیر می سازد و به کشف رموز این ارتباط می پردازد.

نشانه شناسی، هنر تعاملی ، مخاطب