سودابه محمدی - گروه مدیریت آموزشی ، دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی ،سنندج ،ایران
فردین باتمانی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

بحث پیوست نگاری فرهنگی بحثی است که چندین سال قبل مقام معظم رهبری مطرح کردند و جایگاه اصلی بحث این است که ما برای ساماندهی فرهنگی به کشور بایستی بتوانیم از همه ی ابزارها، قالب ها و زمینه هایی که میتواند نتیجه فرهنگی و تاثیرگذاری فرهنگی داشته باشد، استفاده کنیم. در واقع دو نگاه به مقوله فرهنگی وجود دارد؛ یک نگاه، نگاه حداقلی است که ما بحث فرهنگ را فقط در ابزارهای شناخته شده ی فرهنگی خلاصه میکنیم. مثلا فکر میکنیم فقط فیلم، موسیقی، مسجد، منبر و ... کار فرهنگی انجام میدهند. نگاه دیگر، نگاه واقعبینانه و حداکثری است که در آن همهی مقولاتی که در زندگی مردم جامعه تاثیرگذار است، دارای نقش و بار فرهنگی هستند. یعنی فعالیت های اقتصادی، قانونگذاری در جامعه، تصمیماتی که شوراهای مختلف به شکل کلان در زمینه های سیاسی- اجتماعی و همه ی عرصه ها میگیرند، همه دارای اثر و پیامد فرهنگی است. اگر ما این مطلب را بپذیریم، برای اصلاح و ارتقا و جهت دهی فرهنگ باید از همه ابزارها و مقوله ها استفاده کنیم. بنابراین در ذیل مسیله ی مهندسی فرهنگی، ما به پیوستنگاری فرهنگی به عنوان یکی از اقدامات کلان مهندسی فرهنگی نیاز داریم و پیوستنگاری فرهنگی به این معناست که در طرحهای بزرگ اقتصادی و عمرانی و در پروژه های کلان ملی که در عرصه های مختلف طراحی و اجرا میشوند، بتوانیم از ظرفیت فرهنگی این پروژه ها استفاده کنیم و پیامدهای احتمالی این پروژه ها را شناسایی و از آن پیشگیری کنیم.

پیوست نگاری فرهنگی، پیوست فرهنگ، مهندسی فرهنگی