نقش قانون مدیریت خدمات کشوری در پیشگیری و مقابله با تخلفات اداری کارکنان دولت

نظام اداری به ویژه سرمایه انسانی در آن، نقش بسیار مهمی در توسعه کشور دارد و میتواند فرایند توسعه کشور را از نظر عدالت تسریع کند و یک نظام سالم، پاک و چالاک را ارایه دهد .سلامت اداری، آرمانی در نظام اداری است که نقطه مطلوب آن، یک نظام ارزشی را میطلبد .اصلاح نظام اداری یکی از اقدامات اساسی برای تحول و توسعه کشورها به حساب می آید و بدون این مهم، سایر برنامه ها و تلاش ها نیز به سرانجام نخواهد. نظریه مدیریت دولتی نوین با نوید اثربخشی، کارایی، بهره وری و کوچک سازی دولت پا به عرصه جوامع پیشرفته و در حال توسعه نهاد و نتایج و پیامدهای متفاوتی را به همراه آورد. اصلاح نظام اداری یکی از اقدامات اساسی برای تحول و توسعه کشورها به حساب میآید و بدون این مهم، سایر برنامه ها و تلاش ها نیز به سرانجام نخواهد رسید. از این رو هدف از این پژوهش، نقش قانون مدیریت خدمات کشوری در پیشگیری و مقابله با تخلفات اداری کارکنان دولت میباشد. از آغاز وضع قوانین در جهت مقابله با فساد اداری در ایران، رویکرد قانون گذار همواره بر استفاده از ابزارهای کیفری و سرکوب گرانه قرار گرفته است، لکن در سال های اخیر با روشن شدن این موضوع که اقدامات کیفری به تنهایی قادر به مهار فساد اداری در دستگاه های دولتی نمیباشد، شاهد پیشبینی اقداماتی در راستای از بین بردن زمینه ها و فرصت های ارتکاب مفاسد اداری در قوانین و مقررات میباشیم. قانون ارتقاء سلامت اداری و مقابله با فساد مصوب 1390، سعی نموده است با بهره گیری از ابزارهای غیرکیفری و تدابیر پیشگیرانه، به مقابله با فساد اداری بپردازد. تدابیر پیشگیرانه مقنن ایران در راستای مبارزه با فساد اداری را میتوان به دو طبقه پیشگیری اجتماعی و پیشگیری وضعی تقسیم کرد. پیشگیری اجتماعی بیشتر ناظر بر سالم سازی محیط و ارتقای آگاهی عمومی نسبت به آثار منفی فساد میباشد و در پیشگیری وضعی بر از بین بردن یا کاهش موقعیت های ارتکاب فساد تاکید میگردد.

Keywords:

فساد اداری , سلامت اداری , سیاست جنایی , قانون ارتقا