اعظم نامداری - کارشناس ارشد مهندسی منابع طبیعی- علوم محیط زیست

کشورهای مختلف با توجه به ساختار کلی نظام اقتصادی خود، منابع اولیه و امکان دسترسی ارزانتر و ساده تر به انواع سوخت ها و همچنین شرایط جوی و زیست محیطی و سیاست های کلان مربوطه، به سیاست گذاری در مساله تامین سوخت در بخش حمل و نقل می پردازند. در این راستا طی سالهای اخیر، گسترش استفاده از سوختهای دیگر بخصوص گازهای پاکی نظیر گاز مایع و گاز طبیعی فشرده بیش از گذشته مد نظر قرار گرفته است. کشور ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و سیاستهای مختلف و بعضا" متناقضی را طی سالهای گذشته اعمال نموده است. در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 شمسی سیاستهای مبتنی بر توسعه ظرفیتهای استفاده از گاز مایع در بخش حمل و نقل تدوین و اعمال گردید؛ در حالیکه طی سالهای اخیر تاکید شدیدی بر استفاده وسیع از سوخت گاز طبیعی فشرده حتی به جای گاز مایع شده است. در مقاله حاضر به بررسی مزایا و معایب استفاده از دو نوع سوخت، آثار زیست محیطی، ایمنی و صرفه اقتصادی هر کدام پرداخته شده و در نهایت گاز مایع بعنوان مناسبترین جایگزین بنزین تشخیص داده شد.

سوخت، گاز مایع، گاز طبیعی فشرده، آلودگی هوا، محیط زیست