محمدحسین فتاحیان - استادیار دانشگاه شهرکرد

نوآوری وپیشرفت فناورانه، عوامل اصلی تعیین رشد اقتصادی ومنبع پایدار مزیت رقابتی به شمار میروند. نوآوری فرایندی پیچیدهای است که فعالیت اجزای متعهد را میطلبد. نوآوریهای فناورانه درظرف دو قرن گذشته اثری عمیق بر دنیا گذاشته است.درک پویایی فرایند نوآوری فناوری و نحوه تقویت ومدیریت آن امری ضروری است.اما از آنجا که نوآوری فناوری امری گریزناپذیر نیست، برای تحریک آن باید به دنبال راه هایی برای شکستن و نقض اجزای انعطاف ناپذیرباشیم. با تاملی در عوامل موثر ومحوری در توسعه ملی کشورها، شاهد آن هستیم که نیروی کار ساده، مواد خام، وبازار مصرف به تدریج جای خود را به علم وفناوری سپرده اند.که امروزه پیشرفت ونوآوری اهمیت خاصی برای بقای شرکتها وکشورها دارد، موضوعی که که به تایید بررسیهای تجربی هم رسیده است.البته باید توجه داشت که یک ساختار منحصر به فرد نظام ملی نوآوری که برای همه کشورها مناسب باشد، وجود ندارد.لذا به ندرت یک راه حل فناورانه برای همه مکانها مناسب است وارزش نوآوری به ویژگیهای سیاسی، اقتصادی و زیست بومی آن بستگی دارد.ورود فناوری به یک منطقه جدید بدون سازگار نمودن ممکن است به اثرات جنبی منفی جدی منجر گردد.ایجاد قابلیت نوآورانه با برپایی قابلیت پشتیبانی و انطباق نوآوریها وفناوریهای نو آغاز میشود. نظام نوآوری ای موفق است که محیط وسیع تروبازتر اقتصادی و فناورانه را ایجاد وکشور را قادر به بهره گیری از نقاط قوت خود و رفع نقاط ضعفها و استفاده از فرصتها را داشته و در نهایت منجربه رشداقتصادی پایدارورفاه اجتماعی شود.این مقاله سعی دارد درآمدی باشدبر شناخت نظام نوآوری وضرورت تلاش مدیریت درسطح کلان وخردکشور}دولتی وخصوصی{تا بتواند این نظام را به شکلی شایسته طراحی کند.

تحقیق وتوسعه،نوآوری ،نوآوری خطی،نظام نوآوری ،نظام ملی نوآوری