بررسی تاثیر میزان شارژ باتریSoC خودروهای ترکیبی قابل اتصال به شبکهPHEV در بهینه سازی فرآیند شارژ با رویکرد مدیریت دارایی شبکه توزیع

خودروهای الکتریکی به عنوان فصل مشترک صنعت حمل و نقل و صنعت برق مطرح میگردند. دسته ی خودروهای ترکیبی قابل اتصال به شبکه (PHEVs)، در زمان استفاده تا حد زیادی به شبکه ی توزیع متکی خواهد بود. از آنجا که حضور در شبکه در مکان های متفاوت و با میزان شارژ مختلف، ناشی از تفکرات مالکان صورت میگیرد؛ در این مقاله با استفاده از الگوی ناحیه بندی و در نظر گرفتن میزان شارژ باتری، بهینه سازی تعداد آنها در هر ساعت از شبانه روز از منظر افزایش عمر مفید ترانسفورماتور به عنوان اصلی ترین و پرهزینه ترین دارایی فیزیکی شبکه ی توزیع انجام میشود. بهینه سازی دو مرحلهای با در نظر گرفتن حالات متفاوتی از عملکرد ترانسفورماتورها صورت میگیرد. در گام اول با هدف حفظ شاخص SAIDI در قابلیت اطمینان، تعداد بهینه با توجه به زمان درخواست، در هر ساعت تعیین میگردد. در گام دوم تعداد حداکثر با توجه به اعمال بار اضافی، افزایش دمای عایق و عمر مفید ترانسفورماتور بدست می آیند. در انتها با شبیه سازی شبکه در نرم افزار GAMS نتایج در راستای ارایه ی زمان بندی بهینه ی شارژ با یکدیگر مقایسه میگردند. نتایج نشان میدهد در شارژ خودروها با هدف حفظ قابلیت اطمینان، شبکه از انعطاف مناسبی برخوردار است؛ اما محدودیت حرارتی در ساعات پیک بار فرآیند شارژ را محدود مینماید

Keywords:

خودروهای الکتریکی هیبریدی قابل اتصال به شبکه((PHEV , شبکه توزیع الکتریکی , قابلیت اطمینان شبکه , نقطه داغ ترانسفورماتور