بررسی راه کارهای کنترل، دفع و ذخیره سازی صحیح دی اکسیدکربن

Publish Year: 1388
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 4,387

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

HSE03_093

تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1388

Abstract:

غلظت رو به افزایش دی اکسیدکربن و سایر گازهای گلخانه ای در اتمسفر، باعث به وجود آمدن تغییرات زیادی در سطح دریاها و شرایط آب و هوایی جهانی شده است. از این تغییرات میتوان به گرم شدن زمین، آب شدن یخهای قطبی، کم شدن بارش برف و باران و غیره اشاره نمود که مشکلات زیست محیطی جدی به بار آورده است. با توجه به این موارد، یک اقدام مناسب در جهت کاهش CO 2 اتمسفری، کنترل و جذب آن از منابع منتشرشده و ذخیره و مهار آن در موقعیت های مختلف می باشد. با وجود اینکه در توانایی دفع مقادیر زیاد CO2 ابهاماتی وجود دارد، اما در کار حاضر، ملاحظات مختلف در رابطه با شرایط و پتانسیل های ذخیره CO2 و اثرات زیس تمحیطی آن بررسی شده است. این روش ها، عمدتاً شامل دفع دی اکسید کربن در اقیانوس های عمیق، چاه های مصرف شده نفت و گاز، سفره های آبی زیرزمینی و جذب بر روی رگ ههای زغال سنگ می باشد. فرایندهای فوتوسنتز مانند تولید زیست توده ها و جنگل کاری که موجب زدودن CO2 از اتمسفر می شوند، نیز در این دسته قرار می گیرند. بر اساس مطالعات انجا مشده، دفع و ذخیره مقادیر عظیم CO2 در موارد مذکور مورد بررسی قرار گرفته و پتانسیل جهانی آنها ارائه شده است. از میان موارد فوق، اقیانو سهای عمیق، دارای بالاترین پتانسیل در ذخیره سازی CO2 می باشند. اثرات زیست محیطی CO2 نیز با برنامه ریزی های پیشرفته و کنترل و انتخاب مواد مناسب می تواند تا حد ممکن تقلیل یابد. همچنین باید ارزیابی خطرات احتمالی به منظور تحلیل ایمنی طولان یمدت و کاهش اثرات زیانآور زیست محیطی انجام گیرد.

Keywords:

مدیریت دیاکسیدکربن , ذخیره و مهار دی اکسیدکربن , اقیانوسهای عمیق , گازهای گلخ انه ای , محیط زیست

Authors

نازلی عسگری

مرکز تحقیقات راکتور و کاتالیست، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند تبریز

محمد حقیقی

مرکز تحقیقات محیط زیست، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند تبریز

مظفر عبدالهی فرد

مرکز تحقیقات راکتور و کاتالیست، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند تبریز