حوریه محمدی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر بخشودگی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم شهر تهران در سال 1396 انجام گرفت. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اوتیسم مراکز آموزشی و کاردرمانی در حوزه اوتیسم شهر تهران بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 75 دقیقه ای تحت آموزش مداخله مبتنی بر بخشش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد سلامت روان گلدبرگ 1972 و پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS20 در دو بخش توصیفی و استنباطی )تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر بخشودگی تاثیر معناداری بر افزایش کیفیت زندگی و مولفه های آن (سلامت جسمی، سلامت روان، روابط اجتماعی و سلامت محیطی) در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم داشته است. همچنین مداخله مبتنی بر بخشش درمانی تاثیر معناداری بر سلامت عمومی و مولفه های آن (اضطراب و بی خوابی، نارساکنش وری اجتماعی، افسردگی و نشانه های جسمی) در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم داشته است. بنابراین می توان از آموزش برنامه بخشودگی برای افزایش کیفیت زندگی و سلامت عمومی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم استفاده کرد.

بخشودگی، کیفیت زندگی و سلامت عمومی، اوتیسم