حمید توکلی - موسسه آموزش عالی امین، گروه معماری، فولدشهر، اصفهان، ایران

انرژی سبز (نو یا تجدید پذیر) به انواعی از انرژی می گویند که بر خلف انرژی های تجدید ناپذیر قابلیت بازگشت مجدد را دارد. یکی از موارد مهمی که انسان همواره با آن دست و پنجه نرم می کند، نحوه نگرش و برخورد با منابع انرژی و تعامل بین منابع و اثرات ناشی از این مصرف است. از دیدگاه معماری سبز طراحی به گونه ای انجام می شود که این سه مورد در یک چرخه ارتباطی صحیح قرارگرفته و بتوان در آینده نیز از نتایج مصرف منابع در حال، بهره مند شد. به عبارت دیگر این نوع طراحی بدون داشتن نگرشی درست و تعریفی مشخص امکان پذیر نیست و با توجه به کاهش سوخت های فسیلی و بحث های زیست محیطی؛ طراحان را به استفاده از انرژی های نو مجاب می کند به صورتی که در طراحی های خود استفاده از انواع تکنولوژی ها و انجام تغییرات در طراحی ساختمان ها با توجه به اقلیم بتوانند مصرف انرژی فسیلی را به حداقل کاهش دهند.

انرژی های نو، معماری سبز، سوخت های فسیلی، طراحی ساختمان