بررسی رابطه بین توسعه بانکداری الکترونیک و سودآوری بانک ها (بانک های ایران)

در این پژوهش سعی بر آن است تا با تجزیه و تحلیل عملکرد چند ساله بانک های کشور در زمینه گسترش بانکداری الکترونیکی،به این پرسش پاسخ داده شود که گسترش بانکداری الکترونیکی چه تاثیری بر سودآوری بانک های ایرانی داشته است دراین ارتباط به بررسی تاثیر افزایش هر یک از عوامل و تجهیزات بانکداری الکترونیکی اعم از دستگاه های خودپرداز ATM، پایانههای فروش POS، پایانه شعب Pin pad و انواع کارت ها، بر سودآوری بانک ها پرداخته شده است. مدل به کار رفته در این پژوهش بر مبنای نظریه ساختار – رفتار – عملکرد بوده که در آن بازده کل دارایی ها (ROA) به عنوان متغیر وابسته واندازه بانک، شاخص تمرکز بازار بانک و تعداد کارت ها، ماشین خودپرداز، پایانه فروش و پایانه شعب که شاخص های بانکداریالکترونیکی هستند به عنوان متغیر توضیحی وارد مدل شده اند. بر آورد مدل، با استفاده از داده های بانک های (ملت، ملی،سپه، پارسیان) و طی دوره زمانی 1395-1385 انجام شده است. نتایج نشان می دهند که شاخص تمرکز بازار بانک دارای بیشترین تاثیر بر سودآوری بانک ها می باشد و افزایش اندازه بانک باعث افزایش سودآوری بانک ها می شود و افزایش هر یک ازشاخص های بانکداری الکترونیک که شامل تعداد ATM، تعداد POS، تعداد کارت ها و تعداد Pin pad می باشد، باعثافزایش سودآوری می شوند.

Keywords:

سودآوری , بانکداری الکترونیکی , نظریه ساختارگرایی , تجهیزات بانکداری الکترونیک