بررسی رابطه بین اقتصاد مقاومتی و خرده مقیاس های آن با رضایت شغلی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین اقتصاد مقاومتی و خرده مقیاس های آن را رضایت شغلی انجام شده است. نمونه مورد مطالعه تعداد 312 نفر از کارکنان بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مقیاس های سنجش در این مطالعه از پرسش نامه رضایت شغلی بری فیلدورث، (1951) و برای اقتصاد مقاومتی از پرسشنامه فردیه یوسفی، (1394)، استفاده شده است. داده اهی پژوهش با بهره گیری از روش های آمار توصیفی و استنباطی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون، آنالیز واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داد با توجه به اینکه سطح معناداری خطای آزمون تحلیل واریانس برای سطح اطمینان کمتر از 0/01 است، بنابراین می توان گفت که میان متغیرهای اقتصاد مقاومتی و خرده مقیاس های آن با رضایت شغلی رابطه خطی وجود دارد و استفاده از مدل خطی رگرسیون بلامانع است و متغیر مستقل توان پیش بینی متغیر وابسته را دارد. بنابراین میان اقتصاد مقاومتی و خرده مقیاس های آن با رضایت شغلی همبستگی مثبت وجود دارد. به این معنا که با افزایش نمره اقتصاد مقاومتی و خرده مقیاس های آن، نمره رضایت شغلی نیز افزایش می یابد. اقتصاد مقاومتی و خرده مقیاس های ظرفیت سازمانی، کنترل مصرف و استفاده از تولید داخلی قادر به پیش بینی رضایت شغلی هستند. اما خرده مقیاس همبستگی بین کارکنان و مدیران قادر به پیش بینی رضایت شغلی نبود.

Keywords:

اقتصاد مقاومتی , خرده مقیاس های اقتصاد مقاومتی , رضایت شغلی