مدیریت بهره برداری بی خطر از آب شور در کشاورزی و ارزیابی پیامد های زیست محیطی آن

با توجه به محدودیت منابع آبی به نظر می رسد تا ربع قرن از هزاره سوم میلادی سطح اراضی آبی در جهان بسیار محدودتر خواهد شد. از اینرو جستجو برای منابع جدید آب نظیر بهره برداری از آب های با کیفیت پایین و سهل الوصول، راهکاری ضروری به نظر می رسد. حجم عظیم منابع آب های شور در جهان و نتایج بسیار چشمگیری که به صورت سنتی یا در مزارع آزمایشی از کاربرد آب شور در کشاورزی بدست آمده، استفاده از این منبع آبی را به عنوان یک رویکرد راهبردی در فرآیند تولید مواد غذایی مورد توجه قرار داده است. یعنی با عمل همزمان بهره برداری بی خطر و مطمین از آب شور و زه آب های کشاورزی به منظور آب آبیاری، هم صرفه جویی در مصرف آب به عمل آمده و هم از عواقب و پیامدهای ناشی از بروز مسایل شوری ثانویه جلوگیری خواهد شد و در نتیجه می توان از تخریب و آلودگی اراضی در جهت حفظ محیط زیست سود جست. در مقاله حاضر بر لزوم مدیریت کاربرد آب با رویکرد بهره برداری بی خطر از آب شور و زه آب ها در کشاورزی و شیوه های کاهش اثرات سوء استفاده از آن در جهت حفظ محیط زیست پرداخته می شود.

Keywords:

آب شور , بهره برداری بی خطر , حفظ محیط زیست , کشاورزی پایدار