سمیه ایمانی امیرآباد - دانشجوی کارشناسی ارشد منابع آب، دانشگاه تربیت مدرس
مجید دلاور - استادیار گروه مهندسی منابع آب، دانشگاه تربیت مدرس
محمدحسین نیک سخن - استادیار دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران
زهرا سبحانی - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست-منابع آب،دانشگاه تهران

ورود مواد مغذی و رسوبات از حوضه های آبخیز به پیکره های آبی یکی از مشکلات اساسی در ایران و بسیاری از کشور های جهان است. در این راستا شناسایی مناطق بحرانی(CSAs) در حوضه های آبریز از منظر نقش واحدهای هیدرولوژیک در تولید آلودگی، اهمیت ویژه ای جهت مدیریت منابع آلاینده و تدوین راهبردهای موثر کنترل آلودگی در حوضه آبریز خواهد داشت. دریاچه زریبار به عنوان یکی از مهمترین دریاچه های آب شیرین غرب کشور از جمله مواردی است که به دلیل ورود بیش از حد فسفر و ازت ناشی از فعالیت های انسانی و کشاورزی به آن دارای مشکلات زیست محیطی عدیده ای می باشد. هدف اصلی در این مطالعه شناسایی و ارزیابی مناطق بحرانی در حوضه آبریز دریاچه زریبار با استفاده از یک رویکرد مدلسازی جامع است. بدین منظور با استفاده از مدلسازی فرایندهای مختلف هیدرولوژیکی و انتقال مواد مغذی توسط مدل SWAT مناطق بحرانی و سهم هر بخش در آلودگی دریاچه برررسی می گردد. نتایج مطالعه حاکی از گسترش زمین های کشاورزی و مرتع در اطراف دریاچه و بحرانی بودن واحدهای پاسخ هیدرولوژیکی (HRU) مربوط به اراضی کشاورزی در منطقه می باشد

مواد مغذی، مناطق بحرانی، دریاچه زریبار، SWAT