محمدجواد مهدوی نژاد - استادیار دانشکده هنر- دانشگاه تربیت مدرس تهران
سیده فاطمه میرحسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری - دانشگاه تربیت مدرس تهران

طرح های توسعه شهری و بخصوص پروژه های معماری و شهرسازی اغلب بیشترین تاثیر را بر محیط زیست و منابع طبیعی دارند و مروری بر نمونه های موجود نشان میدهد، هر اندازه شهرها و به تبع آن ساخت و سازها افزایش یافته اند، به همان اندازه محیط زیست آسیب دیده است. مسیله اصلی در این پژوهش آن است که چگونه می توان تعاملی میان معماری و محیط زیست پدید آورد فرضیه ی اصلی پژوهش آن است که می توان با استفاده از تلفیق گیاهان زنده و بنا، نوعی معماری پدید آورد که کمترین آسیب را برای محیط زیست در بر داشته باشد. از این معماری با عنوان معماری زیست سازگار در پژوهش یاد می شود. برای انجام پژوهش ابتدا موقعیت هایی که گیاهان زنده می توانند در آنها با معماری تلفیق شوند با استفاده از تجارب قبلی مورد مطالعه قرار گرفته، سپس بر اساس نمونه ها ، اصول و برنامه اجرایی تحقق الگوی معماری زیست سازگار با نگاه به تلفیق معماری و محیط زیست استخراج گردید.

توسعه هزاره، معماری، محیط زیست، زیست سازگار