یحیی چوپان - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی دانشگاه بیرجند، دانشکده کشاورزی، گروه مهندسی آب
رضا باباگلی سفیدکوهی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی دانشگاه بیرجند، دانشکده کشاورزی، گروه مهندسی آب
عباس خاشعی سیوکی - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بیرجند

زمین، کره ای با ظرفیت ها و منابع محدود و رو به پایان آب می باشد. روخانه ها از جمله مواردی هستند که انتقال آب را بر عهده دارند و به عنوان بخشی از ثروتهای طبیعی و ملی از اهمیت خاصی برخوردارند. پایش کیفی رودخانه ها به عنوان اصلی ترین منابع آب شیرین، شاخصی برای توسعه پایدار محیط زیست انسان هستند. رودخانه در مسیر خود با انواع پساب های مختلف مخلوط شده و باعث ایجاد آلودگی هایی در آن می شود. خودپالایی، توانایی یک توده آبی در زدودن آلاینده ها از خود است. شناخت رابطه علت_معلولی بین کیفیت آب رودخانه و بارگذاری آلاینده ها از اولین اقدامات لازم برای تعیین ظرفیت خود پالایی رودخانه است. در مقاله حاضر به بررسی عوامل موثر بر خودپالایی رودخانه و اثرات زیست محیطی ورود پساب به آن پرداخته می شود وسپس راهکارهای در جهت کاهش اثرات مخرب زیست محیطی پساب ها و حفظ محیط زیست ارایه می شود.

پساب، خودپالایی رودخانه، توسعه پایدار، محیط زیست