تاثیر هیدرولوژیکی روش های مدیریت رواناب سطحی در شهر نیشابور

غالب مراکز جمعیتی مناطق خشک و نیمه خشک در معرض رواناب های حاصل از تمرکز و جاری شدن آب بارندگی در خیابان های شهر می باشند. شهر نیشابور با مساحت 89/34 کیلومتر مربع در دامنه جنوبی بینالود قرار گرفته است. هدف از این تحقیق برآورد تاثیر روش های نوین مدیریت رواناب سطحی در کاهش خسارات ناشی از گسترش رواناب-های شهری و همچنین کاهش فشار بر منابع آب نیشابور می باشد. در این مطالعه پس از شناسایی روش های قابل اجرای مدیریت رواناب سطحی، به مکان یابی آن ها در سطح شهر پرداخته شده است. سپس پارامترهای هیدروگراف مثلثی SCSتعیین و هیدروگراف جریان خروجی شهر ترسیم شده است. در این تحقیق تاثیر هر کدام از راه کارهای در نظر گرفته شده با توجه به ظرفیت نگه داری رواناب سطحی و ظرفیت نفوذ هر یک در کاهش حجم رواناب تولیدی از شهر محاسبه شده است. نتایج نشان می دهد که از حدود 45 هزار مترمکعب رواناب تولیدی در شهر تنها حدود 5/3 درصد یعنی حدودا 5/15 هزار مترمکعب از آن را می توان با راه کارهای پیشنهاد شده کاهش داد. بدیهی است درصورت آشنایی بیشتر مسیولان و مردم با راه کارهای پیشنهادی و در نتیجه افزایش سطح اجرای این گونه اقدامات در کل شهر مشکلات ناشی از آب گرفتگی معابر شهری و در عین حال کمبود منابع آب در این شهرستان کاهش خواهد یافت.

Keywords:

رواناب سطحی , منابع آب , شهر نیشابور