محمدحسین محمدی اشنانی - دانشجوی دکتری مهندسی منابع طبیعی – محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
بهمن جباریان امیری - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
اکرم نوری - دانشجوی دکتری مهندسی منابع طبیعی – محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
الهام حسنی - کارشناس ارشد ایمنی، بهداشت و محیط زیست، دانشکده مهندسی شیمی

با توجه به اجتناب ناپذیری توسعه و نیاز به منابع طبیعی، اگر بخواهیم اندوخته طبیعی تبدیل به منابع طبیعی شود باید علاوه بر مانع مالی، تکنولوژیکی و نیروی انسانی، توان اکولوژیکی را نیز در نظر گرفته و برای آن طرح تهیه و تدوین گردد و این معنا اساس توسعه پایدار است . اما آنچه امروزه به طور خیلی ضعیف و فقط برای رفع موانع قانونی در اجرای طرح های صنعتی صورت می گیرد ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست است . با توجه به اینکه تجربه توسعه اقتصادی در ایران مبین این واقعیت است که نقش دولت در امور تولیدی و سرمایه گذاری گسترده بوده به گونه ای که در فعالیت های اقتصادی نقشی تعیین کننده ایفا می نماید، همچنین در ایران مقوله حفاظت از محیط زیست به طور عمده از طریق وضع قوانین و تدوین استانداردها پیگیری شده و کمتر از ابزارهای اقتصادی و مکانیزم های بازار برای تخصیص منابع و حفاظت از محیط زیست استفاده شده است و علاوه بر آن تمرکز فرآیند های ارزیابی اثر ات توسعه بر محیط زیست در ده ه های اخیر ضعیف و ناکارآمد بوده و جنبه های اقتصادی - محیط زیستی کمتر دیده شده، بنابراین برای نیل به یک توسعه پایدار، نیازمند نگاهی جدید به خصوص در مورد ابعاد اقتصادی – محیط زیستی می باشد . این مقاله می کوشد ضمن تبیین جابگاه اقتصاد محیط زیست در فرآیند ارزیابی، با مکانیابی جایگاه ارزشگذاری اقتصادی در این فرآیند مهم و استراتژیک، علاوه بر توجیه اقتصادی طرح ها به خصوص در بلند مدت، ضامن یک توسعه همه جانبه و پایدار باشد.

اقتصاد محیط زیست، ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست، توان اکولوژیکی، توسعه پایدار