بهینه سازی جاذب ارتعاش میرا برای کاهش ارتعاشات سیستم یک درجه آزادی میرا تحت تحریک هارمونیکی پایه با استفاده از الگوریتم های تکاملی

هدف از این تحقیق طراحی جاذب ارتعاشی دینامیکی میرا برای کاهش ارتعاشات سیستم یک درجه آزادی میرا با استفاده از الگوریتمهای تکاملی و مقایسه آن ها با یکدیگر میباشد. تحریک سیستم اصلی توسط نیروی هارمونیکی است. معادلات حاکم بر سیستم اصلی با استفاده از قانون دوم نیوتن استخراج و به صورت ماتریسی نمایش داده شدهاند. ابتدا پاسخهای فرکانسی سیستمهای فاقد جاذب و نیز نتایج افزودن جرم جاذب بر سیستم اصلی مورد مطالعه قرار گرفته و در مرحله بعد تاثیر مقادیر مختلف پارامترهای جاذب شامل جرم جاذب، میرایی و سختی سیستم مورد بررسی قرار گرفت. از آنجایی که مقادیر پارامترهای سیستم اولیه ثابت میباشند، محدوده ای(کران بالا وپایین) برای پارامترهای سیستم جاذب در نظر گرفته شد. با استفاده از معیار بهینهسازی و دو الگوریتم بهینه سازی رقابت استعماری و الگوریتم ژنتیک مقادیر جرم، سختی و میرایی برای پیکربندی مفروض بدست آورده و با یکدیگر مقایسه شده است. در نهایت عملکرد سیستم با مقایسه منحنیهای سیستم اصلی درمقیاس لگاریتمی مورد بررسی قرار گرفته و سیستم بهینه انتخاب شده است. صحت نتایج حاصل از انجام این پژوهش با بررسی اثرات انحراف هر یک از پارامترها از مقدار بهینه خود و با مقایسه نتایج دو الگوریتم ICA , GA با یکدیگر اثبات شده است. طبق نتایج بدست آمده مشاهده شد که روش ICA عملکرد بهتری نسبت به GA داشت.

Keywords:

جاذب ارتعاشات دینامیکی , الگوریتم رقابت استعماری , الگوریتم ژنتیک , معیار بهینه سازی , سیستم یک درجه آزادی