حسن ابراهیمی اصل - عضو هییت علمی گروه معماری، واحد بین المللی جلفا، دانشگاه آزاد اسلامی، جلفا، ایران
وحید نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بین المللی، جلفا، ایران

معماری ایرانی در دوره معاصر تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله تغییر روشهای ساختمانی سنتی به مدرن، به طور اجتناب ناپذیری تغییر شکل داده و از درونگرایی سنتی به برونگرایی مدرنیستی سوق پیدا کرده است. یکی از مهمترین اجزاء ساختمانهای مدرن، نماهای اصلی آنها از طرف خیابانها و معابر شهریست و از در کنار هم قرار گرفتن نمای ساختمانهای مختلف، سیمای کالبدی و منظر شهرها شکل می گیرند. پراکندگی شکلها و تفاوت بسیار بین طراحی نماهای ساختمانهای همجوار در یک خیابان، نشانگر عدم وجود ضوابط و مقررات خاصی برای طراحی نما است. کلان شهر تهران به عنوان پایتخت کشور و اولین شهری که تکنیکها و روشهای جدید ساختمانی در آنجا آزمایش میشود، از بی نظمی در سیمای کالبدی خیابانها رنج می برد. با بررسی حضوری نماهای ساختمانها در خیابانها و مناطق مختلف شهر تهران و مقایسه روشهای ساختمانی به کار گرفته شده در اجرای نماها در سالهای مختلف، میتوانیم شاهد تاثیرپذیری دورهای اغلب نماها از مصالح رایج و مدها و تبلیغات ژورنالیستی باشیم. به طور مثال در چند سال گذشته نماهای سراسر شیشه ای رایج بود و اینک نماهای سراسر آلومینیومی در این مقاله ضمن بررسی کاستیهای ضوابط و مقررات طرح جامع تهران در خصوص نماسازی، تکنیکها و فرمهای گوناگون نماسازی در دوره هایی مختلف از معماری معاصر شهر تهران بررسی شده است.

نمای ساختمان، مصالح، طرح، معماری، اثرات، آب و هوا