بررسی تاثیر استفاده ازخاک ماسه ای و الیاف فلزی دربافت کاهگل با هدف افزایش مقاومت برشی

از گذشته تا به امروز سیر تحول اجرای سنتی ساختمان نظر هر متخصص رشته مرتبط به ساختمان را به خود معطوف ساخته است. یکی از انواع روش های اجرای سنتی ساختمان با تکیه بر زمینه گرایی و طبیعت گرایی خاص معماری ایرانی اجرای ساختمان با روش کاهگل است. ملات کاه از مخلوط کاه، خاک رس و آب به صورت آخوره به دست می آید. اینملات را به خوبی ورز می دهند تا حدی که ملات به بیل نچسبد وبه راحتی جدا شود و از آن برای دیوارهای محور کننده به صورت چینه ای استفاده می کنند. کاه را برای مقابله با ترک خوردن گل به آن اضافه می کنند (برای ساخت هر متر مکعب کاهگل حدود 45 الی 50 کیلوگرم کاه مورد نیاز است) و در مناطق کویری که کاه یافت نمی شود به آن خارشتر (خار آدور) اضافه می کنند. این ملات در مقابل رطوبت و حرارت عایق بسیار خوبی است. همان طور که می دانیم این مصالح سنتی با وارد شدن نیروهای جانبی از جمله زلزله بر بستر زمینه دچار تنش برشی شده و فرو می ریزند اگر ضخامت ملات کاهگل 20 الی 30 سانتی متر باشد.فرو ریختن این اندود در بافت های سنتی که چاره ای جز مرمت سنتی و زمینه گرا وجود ندارد یا بافت های قدیمی که این اندود باید ترمیم شود حادثه آفرین است. ما در این پژوهش سعی بر این داشته ایم که با طرح این سوال که اضافه کردن الیاف فلزی به ملات کاهگل تاثیری در مقاومت برشی اندود دارد نتیجه مطالعه خود را در نوشتار فوق عرضه می داریم امید است؛ خطرات جانی ناشی ازحوادث ناشی از فرو ریختن اندود در زمان بلایای طبیعی کاهش پیدا کند.

Keywords:

اندود , کاهگل , الیاف فلزی , مقاومت برشی