زمینه گرایی فرهنگی اجتماعی: راه کار هویت بخش معماری و شهرسازی نمونه مورد مطالعه (شهر شوشتر نو) براساس نظریه نظم راپاپورت

با ورود جریان های فکری مدرن به معماری و شهرسازی ماصر ایران چهره ی شهرها و بناها دچار بحران های هویتی و فرهنگی شده است. زیر ساخت های فکری و تکنولوژیک در عرصه ی ساخت و ساز روز به روز بر شدت این معضل افزاید. معماری و شهرسازی زمینه گرا بعنوان جنبشی نوین در پاسخ به این نقصان سعی در تغییر راهبردهای طراحی در شهرهای دارای پیشینه ی تاریخی داشته است. آموس راپاپورت بعنوان یکی از متفکرین برجسته در عرصه ی انسان شناسی، توجه به اجتماع و فرهنگ را مهم ترین عامل در طراحی زمینه گرا تلقی می کند. رساله ی پیش رو با بهره گیری از نظام چهارگانه ی طراحی فضا از دیدگاه راپاپورت به بررسی نمونه ی شهرسازی نوین، شهر شوشتر نو پرداخته است و از طریق تحلیل نتایج بدست آمده در قالب تصاویر و جداول سعی در شفاف سازی راهبردهای طراحی زمینه گرا با رویکرد اجتماعی فرهنگی داشته است. تحقیق پیش رو از نوع کیفی بوده و روش تحقیق تحلیلی توصیفی می باشد. نحوه ی دسترسی به اطلاعات کتابخانه ای و میدانی بوده که از طریق مطالعه نمونه موردی تکمیل شده است.

Keywords:

معماری , شهرسازی , زمینه گرایی , فرهنگ و اجتماع , شوشتر نو , اموس راپاپورت