سیر تکامل نظریات در استفاده مجدد سازگار از بناهای تاریخی به منظور حفاظت از آنها

تغییر بناهای موجود برای کارکردهای جدید پدیده ای نو نبوده و در گذشته بناهایی که ایمنی بیشتری داشتند برحسب نیاز و یا کارکردهای جدید مورد تغییر و دگرگونی قرار می گرفته اند. اما امروزه استفاده مجدد سازگار از بناهای تاریخی در انواع مختلف و به شکلی موفق در سراسر جهان انجام شده است و در سیاست کشورهای مختلف در راستای توسعه پایدار،امری اساسی است. از آنجایی که اصول حفاظت شهرها و بناهای تاریخی در ادامه نظریات نظریه پردازان این حوزه شکل گرفته، بررسی این نظریات ضروری می نماید. استفاده مجدد سازگار از بناهای تاریخی به عنوان روشی برای حفاظت؛ از این قاعده مستثنا نیست. هدف از این مقاله بررسی نظریات مرتبط با استفاده مجدد سازگار از بناهای تاریخی می باشد تا به سیر تکامل آن دست یابیم. این پژوهش در زمره پژوهش های کیفی قرار دارد و با راهبرد توصیفی- تحلیلی انجام شده است. اطلاعات این مقاله بر اساس مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است که در آغاز نظریات مرتبط با مبحث استفاده مجدد سازگار بررسی و به تفکیک بیان شده اند. چکیده ای از این نظریات در قالب یک جدول ارایه شده است که با بررسی آندرمی یابیم از قرن نوزدهم نظریه پردازان شروع به ارایه نظرات خود در این خصوص کرده اند و گاهی نظرات آنها در تقابل با یکدیگر بوده است. همین امر منجر به شکل گیری نظریات جامع تری شده به طوری که در آغاز تنها پذیرش راهکار استفاده مجدد سازگار از بناهای تاریخی به عنوان روشی برای حفاظت از آنها مطرح بود اما در دهه های اخیر شاهد آن هستیم که نه تنها استفاده مجدد سازگار به عنوان روشی برای حفاظت پذیرفته شده بلکه نظریه پردازان سعی در ارایه نظرات برای هر چه بهتر انجام شدن آن را داشته اند.

Keywords:

استفاده مجدد سازگار , بناهای تاریخی , نظریه