تجلی هندسه در معماری ایرانی اسلامی

در شکل های مختلف موجود در طبیعت نسبت های معینی را می توان مشاهده کرد. این نسبت هندسی تابع اصول انتزاعی و فراطبیعی با اعتقاد بر مقدس بودن موضوع خود و دارای یک زبان نمادین با ویژگی های روحانی دانسته شده اند، از این رو آن ها را هندسه مقدس نامیده اند. بسیاری از وضعیت های فیزیکی و یا غیر فیزیکی همچون حال و هوا و احساس برای اهداف طراحی معماری اکتشاف نشده اند. برای ساختن یک بنا از نخستین گام ها تا مراحل پایانی، نیازمند دانش هندسه هستیم. یکی از پرسش های متداول در معماری گذشته، چگونگی اجرای تناسبات و تقسیم بندی ها در معماری سنتی، بدون داشتن ابزار امروزی است. طبیعت دستاورد بهترین معمار، خداوند، همواره برای معماران سرچشمه الهام بوده و به مثابه یک متن، در بردارنده و اژگان و نشانه های بصری است که ذهن مخاطب را به رمزگشایی ترکیب و ساخت معنا هدایت می کند. سوالی که مطرح می شود این است که در معماری اسلامی مقصود از خلق ن قش های هندسی پیچیده بر دیوارهای مساجد و بقعه ها چیست کنکاش یک مولفه مانند الهام از طبیعت و بررسی تحلیلی آن در دو شرایط متفاوت، می تواند در یافتن حقایقی متناسب با زمینه های متفاوت موثر واقع شود. اهمیت و ضرورت این موضوع، در به چالش کشیدن طراحان برای فکر کردن به جنبه های مختلف هندسی و غنابخشی به کیفیت طراحی است با توجه به رویکرد دوگانه در مقاله، روش تحقیق به فراخور مطلب، کمی و مبتنی بر علوم محض با کیفی بوده است.

Keywords:

هندسه در معماری , معماری اسلامی , هندسه طبیعت