مدیریت پرتفوی چنددوره ای همراه با کنترل ورشکستگی تحت رویکرد برنامه ریزی پویا

مدیریت کارای سبد اوراق بهادار از دیرباز تاکنون مورد توجه محققان حوزه مالی و مطلوب سرمایه گذاران بوده است. در این پژوهش به بررس ی مساله به ینه سازی سبد اوراق بهادارچنددوره ای برای مدیریت دارایی و بدهی برای سرمایه گذاری که قصد دارد قبل از رسیدن به انتهای افق سرمایه گذاری خود، احتمال ورشکستگی را نیز کنترل نماید، پرداخته شده است.سبد اوراق بهادار مورد بررسی، شامل مجموعه ای از دارایی های ریسکی، دارایی بدون ریسک و نوعی از بدهی است. یک مدل میانگین- واریانس که دارای محدودیت کنترل ورشکستگی ر افقهای زمانی مختلف است، ارایه شده است. رو یکرد حل در نظر گرفته برای مدل پیشنهادی، روش لاگرانژ افزاینده بهمراه برنامه ریزی پویا است که با توجه به درجه پیچیدگی آن، الگوریتم ژنتیک برای ارایه جواب پیشنهاد می شود. نتایج عددی مدل با سبدی متشکل از 10 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، اوراق مشارکت به عنوان دارایی بدون ریسک و وام بانکی به عنوان بدهی سرمایه گذار، به عنوان خروجی مدل ارایه شده است. نتایج حاکی ازآنست که کنترل ورشکستگی اثر پر معنایی روی استراتژی بهینه سرما یه گذاری دارد، به عبارت دیگر هنگامی که محدودیت کنترل ورشکستگی اعمال می شود، نسبت به زمانی که در نظر گرفته نمی شود، تعداد دفعات رسیدن به ورشکستگی کاهش چشمگیری دارد

Keywords:

مدیریت پرتفوی , مدل میانگین واریانس , کنترل ورشکستگی , برنامه ریزی پویا , الگوریتم ژنتیک