حمید صالحی - استادیار دانشگاه اصفهان
فرید خواجه - کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
مهدی نمازی زاده - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

تحقیق حاضر با هدف پاسخ به این پرسش انجام شد که آیا افزایش منظم سطح تداخل زمینه ای، برای یادگیری پاس بسکتبال از آرایش مسدود یا تصادفی اثربخش تر است. 30 نفردانشجوی کارشناسی پسر و مبتدی، گزینش و به صورت تصادفی در سه گروه متفاوت دسته بندی شدند. تفاوت گروه ها در آرایش تمرین سه نوع پاس بسکتبال بود. گروه مسدود، از هرپاس، 10 تکرار را به صورت پیاپی تمرین می کرد. گروه تصادفی در هر جلسه، 30 تکرار را با انتخاب تصادفی از بین سه نوع پاس اجرا می کرد. گروه افزایشی در جلسه اول، از هر سه نوع پاس، 9 تکرار را با آرایش مسدود تمرین می کرد و اجرای پاس آخر به صورت تصادفی، از سه نوع پاس انتخاب می شد. آرایش تمرینی این گروه، به این شکل تغییر می کرد که با افزایش جلسات اکتساب ( 9 جلسه)، یک پاس از پاس های مسدود کم و به تصادفی ( 10 % در هر جلسه) اضافه می شد. نتایج نشان داد آرایش افزایشی، در مقایسه با تمرین تصادفی، باعث اجرای بهتر در آزمون های یاداری و انتقال تاخیری شده است P<0.01 در مجموع، پیشنهاد شد برای تسهیل یادگیری چند مهارت حرکتی، آرایش جلسات از تداخل کم شروع و به سمت تداخل زیاد برنامه ریزی شود

آرایش تمرین، تداخل زمین های، مهارت آموزی، پاس بسکتبال