تقلیل منابع توجه و بهبود عملکرد تحت فشار در یک تکلیف حسی حرکتی

هدف تحقیق حاضر، بررسی تغییرات سازوکارهای توجه و اجرای یک تکلیف حسی حرکتی پرتاب دارت در شرایط فشار بود. بیست فرد مبتدی (با میانگین سن 20/50±1/12) و داوطلب، پس از یک جلسه تمرین، در سه وضعیت شامل: 1. موقعیت پایه، 2. تکلیف دوگانه فشار پایین، و 3. تکلیف دوگانه فشار بالا، مورد ارزیابی قرار گرفتند. در تکلیف دوگانه ازشرکت کنندگان خواستیم هم زمان با اجرای پرتاب دارت، به یک محرک شنیداری که با دو فرکانس قابل تشخیص ارایه می شد نیز پاسخ دهند. در شرایط فشار به شرکت کنندگان گفتهشد اگر به 150 درصد امتیاز پایه ی خود برسند، پاداش می گیرند. بررسی دست کاری شرایط فشار نشانگر افزایشی در حدود 10 ضربه در دقیقه در ضربان قلب بود. نتایج تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد که تحت فشار سرعت واکنش و نرخ دقت پاسخ به تکلیف ثانویه به میزان معناداری کاهش یافته است، اما عملکرد پرتاب دارت دچار افت نشد، بلکه بهبود یافت. بنابراین، فشار از یک طرف باعث تقلیل منابع توجه و ناکارآمدی پردازش شد، و از طرف دیگر انگیزه ای شده تا فرد مبتدی نظارت آشکارتری به اجرا داشته باشد.

Keywords:

توجه , کنترل حرکت , فشار , پرتاب دارت