رابطه ی سطح فعالیت های جسمانی با رشد مهارت های حرکتی پایه در کودکان مقطع ابتدایی

هدف این تحقیق، بررسی ارتباط مهارت های حرکتی پایه (مهارت های جابه جایی و کنترل شیء) و فعالیت های جسمانی (فعالیت های سازمان یافته و فعالیت های ایستا) بود. همچنین نقش شاخص توده ی بدنی BMI به عنوان متغیر تعدیل کننده بررسی شد. جامعه ی آماری شامل دانش آموزان 6 تا 12 ساله ی شهر قزوین بود که 116 نفر از آنها به طور تصادفی به عنوان نمونه ی تحقیق انتخاب شدند. مهارت های حرکتی پایه با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت TGMD-2 مورد ارزیابی قرار گرفتند و فعالیت های روزانه نیز به وسیله ی پرسش نامه ی فعالیت های یک سال گذشته (آرون و همکاران) که به وسیله ی محقق تعدیل شده بود، بررسی شدند. برای محاسبه ی شاخص توده ی بدنی، قد و وزن آزمودنی ها اندازه گیری شد.با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن، ارتباط بین مهارت های حرکتی پایه و فعالیت های روزانه ارزیابی شد. بر اساس نتایج این تحقیق و در سطح آلفای P<0/05 مجموع مهارت های پایه ارتباط معنی داری با فعالیت های سازمان یافته داشتند r=0/56 اما با فعالیت های ایستا ارتباط معنی داری دیده نشد r=-0/38 نتایج مطالعه ی حاضر نشان می دهد که کودکانی که سطح بالاتری از فعالیت های سازمان یافته را دارند، در مهارت های حرکتی پایه، عملکرد بهتری خواهند داشت، اما سطح بالای فعالیت های ایستا، تاثیر معنی داری بر این مهارت ها ندارد. همچنین بر اساس این یافته ها، اضافه وزن و سطوح بالاتر از طبیعی شاخص توده ی بدنی در کودکان، مشارکت در فعالیت های بدنی را محدود می کند. از آنجا که شرکت درکلاس ها و برنامه های تربیت بدنی در رشد مهارت های پایه ی کودکان نقش اساسی دارد، تنظیم فعالیت های سازمان یافته ی مناسب به وسیله ی والدین و معلمان تربیت بدنی، اهمیت ویژه ای می یابد

Keywords:

مهارت های حرکتی پایه , فعالیت های روزانه , شاخص توده ی بدنی , کودکان مقطع ابتدایی