تاثیر تکلیف دوگانه در شرایط دست کاری سیستم های حسی بر تعادل ایستای افراد بینا و نابینا

هدف از این تحقیق، مقایسه ی تاثیر دستکاری سیستم های حسی در شرایط تکلیف مجرد و دوگانه بر تعادل افراد نابینا و بینا بود. به این منظور، 58 فرد نابینا (میانگین سنی 25/08±4/68) و 12 فرد بینا (میانگین سنی 22/67±5/33 ) به صورتی که از لحاظ برخی از ویژگی های آنتروپومتریک با هم مطابقت داشته و هیچ گونه بیماری یا نا هنجاری نداشتند،از بین دانشجویان دانشگاه های تهران انتخاب و در این تحقیق شرکت کردند. در این تحقیق، 8 بار از هر آزمودنی آزمون تعادل به وسیله ی دستگاه تعادل سنج بایودکس به عمل آمد. 3 مرحله در شرایط تکلیف مجرد و 3 مرحله در شرایط تکلیف دوگانه (انجام همزمان تکلیف شناختی یادآوری زنجیره ی اعداد تصادفی). طی هر کدام از مراحل، یکی از سیستم های حسی دست کاری شد (بدون دست کاری، دستکاری سیستم دهلیزی، دستکاری سیستم حسی پیکری). هر مرحله از آزمون شامل 3 کوشش 20 ثانیه ای بود که در نهایت میانگین نوسانات کلی هر آزمودنی به عنوان متغیر وابسته ثبت شد. نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد که افراد بینا در همه ی مراحل، تعادل بهتری نسبت به آزمودنی های نابینا داشتند. اما این تفاوت تنها در مرحله ی دست کاری سیستم دهلیزی معنادار بود P=0.001 همچنین نتایج نشان داد که تکلیف دوگانه بر تعادل افراد نابینا تاثیری نداشت؛ ولی در افراد بینا، در مرحله ی بدون دست کاری، تعادل تحت تاثیر تکلیف دوگانه کاهش یافت P=0.002 از دیگر نتایج این تحقیق این بود که در افراد بینا و نابینا تحت تاثیر دستکاری سیستم های حسی، میزان نوسانات هنگام حفظ تعادل ایستا افزایش می یابد. اما تعادل افراد بینا تحت تاثیر دست کاری سیستم دهلیزی کاهش نیافت. بیشترین تاثیر حین دستکاری سیستم حسی پیکری مشاهده شد. همچنین با افزایش دشواری تکلیف تعادلی (دستکاری سیستم های حسی)، تکلیف دوگانه موجب تداخل در این تکلیف نشد. بنابراین به نظر می رسد افراد بینا و نابینا مکانیسم های متفاوتی در استفاده از حواس برای حفظ تعادل دارند

Keywords:

تکلیف دوگانه , تعادل , نابینا , تکلیف مجرد