تاثیر تمرینات پیلاتس بر بهره ی حافظه، عملکرد حرکتی بالاتنه و پایین تنه در بیماران مبتلا به سکته ی مغزی

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی 8 هفته تمرینات پیلاتس بر کارکردهای حرکتی و شناختی در بیماران مبتلا به سکته ی مغزی انجام شد. این پژوهش یک مطالعه ی نیمه تجربی با طرح پیش و پس آزمون با گروه کنترل بود که در آن 24 بیمار مبتلا به سکته ی مغزی 59/58±11/10 سال مراجعه کننده به بیمارستان الزهرای شهر اصفهان در 6 ماهه ی نخست سال 1389 به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون ( 12 نفر) و کنترل( 12 نفر) قرار گرفتند. عملکرد شناختی بیماران با استفاده از آزمون حافظه ی بالینی وکسلر و عملکرد حرکتی با استفاده از آزمون عملکرد حرکتی ولف و آزمون 30 ثانیه نشستن و برخاستن قبل و پس از 8 هفته ارزیابی شد. گروه آزمون در مدت 8 هفته، هفته ای 3 روز و روزانه 60 دقیقه به تمرینات پیلاتس پرداختند و گروه کنترل در دوره ی تمرینات به فعالیت های روزانه ی خود پرداختند. آزمون آماری تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه های تکراری تفاوت معناداری را در عملکرد شناختی P=0.01 و عملکرد حرکتی پایین تنه P=0.01 در گروه آزمون پس از 8 هفته تمرین در مقایسه با سطح پایه و گروه شاهد نشان داد. اما با وجود مشاهده ی بهبود بیماران در عملکرد حرکتی بالاتنه، تفاوت معناداری در آزمون عملکرد حرکتی ولف مشاهده نشد. با توجه به یافته های این پژوهش، تمرینات منتخبپیلاتس در بهبود بهره ی حافظه و عملکرد حرکتی پایین تنه ی بیماران سکته ی مغزی موثر است. بنابراین پیشنهاد می شود از این روش تمرینی در توانبخشی بیماران مبتلا به سکته ی مغزی به عنوان یک روش کمکی استفاده شود.

Keywords:

تمرینات پیلاتس , بهره ی حافظه , عملکرد حرکتی بالاتنه , عملکرد حرکتی پایین تنه , سکته ی مغزی