مدل ساختاری بی انگیزگی دانش آموزان در فعالیت های تربیت بدنی

هدف از این پژوهش، ارایه ی مدلی از بی انگیزگی دانش آموزان در فعالیت های تربیت بدنی بر اساس ساختار چهاربعدی بی انگیزگی بود. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بوده و به شکل میدانی انجام شده است. به این منظور، 381 دانش آموز مقطع متوسطه ی شهرستان بوکان به روش تصادفی، خوشه ای، چند مرحله ای به عنوان نمونه های آماری انتخاب شدند و پرسشنامه ی بی انگیزگی در تربیت بدنی AI-PE شن و همکاران با پایایی α=0.81 را پاسخ دادند. داده ها با استفاده از مدل معادله ی ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که جذاب نبودن و ارزشمند نبودن فعالیت های تربیت بدنی با تلاش ناکافی دانش آموزان رابطه ی مثبت و معنادار دارند (به ترتیب r=0.560 و P=0.002 و P=0.001 و تلاش ناکافی با اعتقاد به کمبود توانایی رابطه ی مثبت و معنادار دارد P=0.000,r=0.668 ضرایب مسیر استاندارد شده در مدل برازش شده نشان داد که جذاب نبودن و ارزشمندنبودن فعالیت های تربیت بدنی به ترتیب به میزان 0/27 , 0/61 بر تلاش ناکافی دانش آموزان اثرگذار هستند. همچنین، تلاش ناکافی به میزان 0/89 بر اعتقاد به کمبود توانایی تاثیرگذار است. ممکن است دانش آموزان به دلایل مختلفی در فعالیت های تربیت بدنی بی انگیزه شوند. پس، باید ماهیت چندبعدی بی انگیزگی در تربیت بدنی شناسایی و در طول تدریس و یادگیری مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

بی انگیزگی , فعالیت های تربیت بدنی , دانش آموزان متوسطه