جعفر محمدی - دانشجوی دکترای دانشگاه فردوسی مشهد
مریم لطفی - دانشجوی دکترای دانشگاه ارومیه
مهدی سهرابی - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر تخمین خطا و تواتر بازخورد آگاهی از نتیجه بر یادگیری تکالیف حرکتی و شناختی بوده است. نمونه آماری، 40 دانشجوی دختر با میانگین سنی 25/7 بودند که به طور تصادفی به 4 گروه بازخورد 100 % با تخمین، بازخورد 20 % با تخمین، بازخورد 100 % بدون تخمین و بازخورد 20 % بدون تخمین تقسیم شدند. 90 کوشش تمرینی و در آزمون یاد داری، 90 کوشش انجام گرفت. تکالیف پژوهش حاضر، شامل تکلیف A با مولفه حرکتی بالا (تولید نیرو با پنجه دست) و تکلیف B با مولفه شناختی بالا (رسم مثلث) بود. به منظور تحلیل نتایج، از تحلیل واریانس با سنجش مکرر، تحلیل واریانس دو طرفه و یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج پژوهش، تفاوت معناداری بین 4 گروه آزمایشی در مرحله اکتساب نشان نداد. در آزمون یادداری در تکلیف A گروه بازخورد 100 % با تخمین، بهترین اجرا و در تکلیف B در متغیر زاویه، گروه های تخمین خطا بهترین عملکرد را داشتند و در متغیر طول، گروه های بازخورد 20 % بهترین اجرا را داشتند. نتیجه کلی این پژوهش را میتوان بدین صورت بیان کرد که برآورد ذهنی خطا به عنوان یک متغیر مهم در آمادگی برای پاسخ بعدی و همچنین طراحی فرضیه پاسخ، می تواند به همراه فراوانی افزایش یافته بازخورد افزوده، موجب آزمون فرضیه پاسخ بیشتر و درنهایت، یادگیری بیشتری گردد؛ اما، در تکالیفی که خود دارای تقویت ذهنی هستند تخمین خطا، تاثیری بر یادگیری ندارد و در این گونه تکالیف، اصل فراوانی کاهش یافته بازخورد، تایید می گردد. همچنین، در تکالیفی که اجرای حرکت نیازمند تخمین اولیه است، استفاده از تخمین خطا مفید می باشد

تخمین خطا، بازخورد آگاهی از نتیجه، تکالیف حرکتی و شناختی، یادگیری