حمیدرضا طاهری - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد
روح الله طالبی - دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد
علی خیراندیش - دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد/ عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی بیرجند

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش شاخص دشواری در یادگیری مهارت حرکتی بود. به ویژه فرض شد که نسبت فاصله - عرض هدف ID که عامل مشهودی در زمان حرکت است می تواند عامل تعیین کننده ای در یادگیری حرکتی باشد و هنگامی که نسبت فاصله - عرض هدف حفظ می شود یادگیری بالاتری به نسبت زمانی که فقط یک عامل تغییر می کند انجام می گیرد. بدین منظور در این پژوهش 71 پسر 9 تا 12 ساله که هیچ گونه سابقه در زمینه بسکتبال نداشتند در 9 گروه به تمرین پرتاب آزاد بسکتبال با شاخص های دشواری مختلف (شاخص های دشواری یکسان، ساده تر و سخت تر از شرایط استاندارد) پرداختند. پس از اجرای 200 کوشش در قالب 10 بلوک 20 کوششی، آزمون انتقال با فاصله و عرض هدف استاندارد از شرکت کنندگان به عمل آمد. نتایج تحلیل کواریانس بر نمرات آزمون انتقال گروه ها نشان از یادگیری بهتر در گروه هایی که با شاخص دشواری ثابت تمرین کرده بودند داشت. چنین استنباط می شود که نسبت فاصله عرض هدف در به دست آوردن راهبرد کنترلی که در طول تمرین به کار می رود موثر می باشد. از نتایج این پژوهش به نظر می رسد شاخص دشواری و حفظ این نسبت ها، عامل موثری در افزایش میزان یادگیری می باشد. پیشنهاد می شود مربیان برای افزایش میزان یادگیری با حفظ شاخص دشواری تکیلف، به آموزش مهارت بپردازند.

شاخص دشواری، یادگیری، مهارت حرکتی، پرتاب ازاد بسکتبال