تاثیر یک برنامه تمرینات ریتمیک منتخب بر کنترل تعادل کودکان کم شنوای دچار کم کاری سیستم دهلیزی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین ریتمیک بر کنترل تعادل این کودکان می باشد. 24 کودک کم شنوای حسی عصبی که با آزمایش های اکولوموتور و کالریک، کمکاری دستگاه دهلیزی آنان تایید شده بود به طور تصادفی در دو گروه مداخله ( 12 نفر) و شاهد (12 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله در یک دوره شش هفته ای تمرینات ریتمیک شرکت کرد. درحالی که گروه شاهد به فعالیت های روزمره خود در خانه و مدرسه ادامه داد. کنترل تعادل آنان از طریق خرده مقیاس تعادل آزمون برونینکس اوزرتسکی دو در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه های تکراری نشان داد که نمره کل خرده مقیاس تعادلی برونینکس اوزرتسکی دو P=0.003 و موارد با چشمان باز P=0.000 بسته P=0.000 بر روی زمین P=0.000 و بر روی تخته تعادل P=0.000 در گروه تمرینی به طور معناداری بهتر از گروه شاهد می باشد. یک دوره فعالیت بدنی سازمان یافته با تاکید بر تحریکات حسی توانست وابستگی به درون دادهای بینایی را در کودکان کم شنوای دچار کم کاری دستگاه دهلیزی کاهش داده و حساسیت دستگاه دهلیزی را افزایش دهد

Keywords:

تعادل , کودک کم شنوا , دستگاه دهلیزی , تمرینات ریتمیک , آزمون برونینکس , اوزرتسکی دو