تاثیر تمرینات جسمانی و نوروفیدبک بر تعادل بیماران مبتلا به سکته مغزی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر نوروفیدبک و تمرینات جسمانی بر تعادل بیماران دچار سکته مغزی می باشد روش پژوهش حاضر از نوع RCT و مطالعه بین گروهی بود. جامعه موردمطالعه، بیماران سکته مغزی در بازه سنی 35-70 سال بودند که از بین آنها شش نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه کنترل تمرین جسمانی و نوروفیدبک (هر گروه دو نفر) قرار گرفتند. دوره درمان، 12 جلسه 40 دقیقه ای (سه روز در هفته) به طول انجامید. تمرین نوروفیدبک با هدف تقویت موج SMR انجام شد. همچنین، به منظور انجام تمرینات جسمانی از تمرینات کاوتورن و کوکسی استفاده گردید. در این پژوهش آمار توصیفی به منظور دسته بندی اطلاعات، میانگین و انحراف استاندارد و نیز روش آماری d کوهن و تحلیل واریانس دوطرفه آمیخته برای تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش به کار رفت. همچنین، اندازه اثر در این پژوهش با استفاده از روشی مبتنی بر میانگین و انحراف استاندارد داده ها d کوهن محاسبه شد. یافته ها نشان داد که گروه نوروفیدبک و تمرین جسمانی، بهبود معناداری را در تعادل نشان دادند؛ اما در گروه فیزیوتراپی مرسوم، تغییر چندانی حاصل نشد. درمجموع، می توان گفت نوروفیدبک و تمرینات جسمانی می توانند به عنوان مکمل فیزیوتراپی معمول به تسریع درمان و بهبود تعادل بیماران دچار سکتهمغزی کمک کنند.

Keywords:

سکته مغزی , نوروفیدبک , تمرینات جسمانی , تعادل