تاثیر تمرین پر خطا و کم خطا بر یادگیری و انتقال مهارت پرتاب دارت نوجوانان دختر کم توان ذهنی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر دو برنامه تمرینی کم خطا و پرخطا بر مهارت پرتاب دارت در نوجوانان دختر دارای ناتوانی های ذهنی می باشد. بدین منظور، 24 آزمودنی به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب گردیده و براساس نمرات پیش آزمون به دو گروه تقسیم شدند. میانگین 10 اجرا به عنوان پیش آزمون، یک هفته قبل از مرحله اکتساب از تمام آزمودنی ها در فاصله 3/5 متر گرفته شد. گروه کم خطا مرحله اکتساب را در چهار فاصله مختلف از کمترین به سمت بیشترین فاصله و گروه پرخطا به صورت معکوس تمرین کردند. آزمون یادداری و انتقال دوگانه، 48 ساعت بعد از مرحله اکتساب انجام شد. نتایج مربوط به خطای متغیر و مطلق با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری و آزمون t مستقل محاسبه شد. یافته ها نشان داد که در مرحله اکتساب P=0.001 و یادداری P=0.002 ، (، تفاوت معناداری در خطای متغیر بین دو گروه وجود دارد. همچنین مشخص شدکه در آزمون انتقال دوگانه، هم خطای مطلق P=0.025 و هم خطای متغیر P=0.001 در گروه کم خطا به طور معناداری کمتر از گروه پرخطا می باشد. به طور کلی براساس نتایج پژوهش، به ویژه آزمون انتقال دوگانه به عنوان یک معیار معتبرتر، برنامه های تمرینی که خطاها را محدود می کنند سودمند بوده و پیشنهاد می شود که از این رویکرد جهت بهبود دقت، ثبات و همسانی اجرا در افراد دارای اختلال ذهنی استفاده شود.

Keywords:

کم توان ذهنی , کم خطا , پرخطا , انتقال دوگانه