تاثیر تمرین با محرک های بینایی بر زمان واکنش انتخابی تکواندوکاران مرد

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر یک دوره تمرین با محرک های بینایی بر زمان واکنش انتخابی تکواندوکاران مرد می باشد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود و جامعه آماری آن را تکواندوکاران مرد 10 تا 16 سال که در نیمه اول سال ( 1392 ) به سه باشگاه در شهر اصفهان مراجعه کرده و دارای کمربند قرمز بودند تشکیل دادند که از این تعداد، 30 نفر 13/2±2/16 به صورت دردسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی به دو گروه تجربی ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) تقسیم گردیدند. گروه تجربی، تمرین با محرک های بینایی و گروه کنترل، تمرینات رایج تکواندو را به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه انجام دادند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش، دستگاه دوره بی پاسخی روانشناختی و زمان واکنش مدل 9010 بود که به منظور سنجش زمان واکنش انتخابی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. همچنین، پس از جمع آوری داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس α=0.05 استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که هشت هفته تمرین با محرک های بینایی، تاثیر معناداری بر کاهش زمان واکنش انتخابی پای راست و چپ در ضربات دولیوچاگی آپدولیوچاگی و باندالچاگی گروه تجربی P=0.001 دارد؛ بنابراین، این احتمال وجود دارد که تمرین با محرک های بینایی، روش تمرینی سودمندی برای بهبود زمان واکنش انتخابی در تکواندوکاران باشد

Keywords:

تکواندو , زمان واکنش انتخابی , سیستم بینایی , تمرین با محرک های بینایی