تاثیر تزریق انسولین درون صفاقی در دوران شیردهی مادران بر اکتساب و حافظه فضایی موش های صحرایی بالغ

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر تزریق انسولین درون صفاقی در دوران شیردهی مادران بر اکتساب و حافظه فضایی موش های صحرایی مادر می باشد که به روش آزمایشگاهی انجام گردیده است. جامعه آماری این پژوهش را رت های صحرایی باردار از نژاد آلبینو ویستار تشکیل دادند. بدین شکل که با بررسی و مشاهده پلاک واژنی، رت های باردارانتخاب شدند و آن روز به عنوان روز صفر بارداری تعیین گردید. پس از 21 روز (دوره بارداری)، روز زایش به عنوان روز صفر در نظر گرفته شد و تزریق انسولین از روز اول تا روز هفتم شیردهی به مادران در زمان معین انجام گردید. پس از دوران شیردهی ( 22 روز پس از تولد)، نوزادان از مادر جدا شدند. سپس در روز 56 ، رت ها برای بررسی و سنجش اکتساب و حافظه فضایی به دستگاه ماز آبی انتقال داده شدند. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد و آزمون تعقیبی توکی نیز برای تعیین اختلاف میان گروه ها به کار رفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که گروه انسولین در هر دو آزمون اکتساب و حافظه فضایی، در پارامترهای زمان و مسافت از عملکرد بهتری در مقایسه با دو گروه سالین و کنترل برخوردار می باشد P<0.05 همچنین، مشخص شد که افزایش انسولین در دوران شیردهی، احتمالا کیفیت بهتری از شیر مادر را به همراه دارد و این امر می تواند منجر به رشد و تکامل بهتر در سیستم عصبی گردد. بهبود اکتساب و یادداری نیز از تبعات احتمالی این اثر می باشد. درنتیجه، می توان اظهار کرد که انسولین می تواند بهبود یادگیری و حافظه فضایی را در انتقال نسل به همراه داشته باشد.

Keywords:

انسولین , اکتساب , حافظه فضایی