تاثیر پیچیدگی تکلیف دوم با فاصله های زمانی مختلف بر زمان عکس العمل تکلیف اول بر پایه الگوی دوره بی پاسخی روان شناختی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر ارایه انواع محرک دوم ساده، افتراقی و انتخابی در فاصله های زمانی مختلف بر زمان واکنش محرک اول در الگوی دوره بی پاسخی روان شناختی می باشد. بدین منظور، 36 دانشجوی دختر با دامنه سنی 18-24 سال (با میانگین سنی 21±3 سال) به صورت دردسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی به سه گروه 12 نفره ساده، افتراقی و انتخابی تقسیم گردیدند. شایانذکر است که برای هریک از گروه ها، پنج حالت اندازه گیری برحسب فاصله اریه بین دو محرک 400، 200، 100، 50، 1000 هزارم ثانیه وجود داشت. علاوه براین، داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس عاملی مرکب سه در پنج (فاصله زمانی × گروه) و تحلیل واریانس با اندازههای تکراری تحلیل شدند. نتایج آزمون تحلیل واریانس عاملی مرکب نشان می دهد که در زمان واکنش محرک اول، اثر اصلی گروه F(2,33)=15.40 , P=0.001 اثر اصلی فاصله زمانی (2,33)=10.79,P=0.001 و اثر تعاملی فاصله زمانی در گروه F(5,93)=2.42, P=0.03 معنادار می باشد. در زمان واکنش محرک دوم نیز اثر اصلی گروه F(2,33)=1.63,P=0.14 معنادار است، اما اثر اصلی فاصله زمانی F(2,33)=2.57,P=0.05 و اثر تعاملی فاصله زمانی در گروه F(3.100=1.63,P=0.14 معنادار نمی باشد. به طورکلی، یافته ها بیانگر این است که نوع محرک در تکلیف دوم و نیز فاصله ارایه بین دو محرک، نه تنها بر میزان تاخیر زمان پاسخ محرک دوم تاثیر می گذارد، بلکه بر زمان پاسخ محرک اول نیز اثرگذار می باشد

Keywords:

توجه , دوره بی پاسخی روان شناختی , فاصله ارایه بین دو محرک , تاثیر متقابل عقب گرد