زهره شریف - کارشناس ارشد اپتومتری، گروه اپتومتری، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
علی میرزاجانی - دانشیار گروه اپتومتری و مرکز تحقیقات دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
ابراهیم جعفرزاده پور - دانشیار گروه اپتومتری دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

هدف: ضعف تقارب یکی از اختلالات مهم دید دو چشمی است. با توجه به در دسترس نبودن گزارشی از شیوع اختلال ضعف تقارب در بین مطالعات داخلی، هدف از این مطالعه بررسی شیوع این اختلال در میان دانشجویان سنین 18 تا 30 سال دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران می باشد.روش بررسی: تعداد 160 نفر از دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران با دامنه سنی 18 تا 30 سال 21/7±2/8 از لحاظ ابتلا به ضعف تقارب ارزیابی شدند. معیارهای ورود (نداشتن عینک و یا استفاده از عینک و لنز تماسی خود حداقل به مدت یک ماه، حدت بینایی 20/30 یا بهتر در هر چشم با یا بدون تصحیح عیب انکساری، عیوب انکساری اسفریک تصحیح نشده بین 0/5- تا 1+ دیوپتر، آستیگماتیسم در هر چشم کمتر از 1 دیوپتر، آنیزومتروپی کمتر از 1 دیوپتر و عدم وجود انحراف آشکار). افراد با دارا بودن شرایطی شامل نقطه ی نزدیک تقارب 10 سانتی متر و دورتر، اگزوفوریای نزدیک حداقل 4 پریزم بیشتر نسبت به دور، دامنه ی فیوژنی مثبت ناکافی در نزدیک طبق معیار شرد Sheard دامنه تطابقی تک چشمی نرمال با توجه به فرمول هافشتتر Hofstetterبه عنوان مبتلایان به ضعف تقارب در نظر گرفته شدند سپس بر اساس داده های به دست آمده شیوع ضعف تقارب محاسبه گردید.

شیوع، ضعف تقارب، دانشجویان