عبدالله موسوی - دانشیار گروه گوش و حلق و بینی و جراحی سر و گردن، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
ابراهیم پیراسته - دانشجوی دکتری تخصصی شنوایی شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
لیلا فرجی - دانشجوی دکتری تخصصی شنوایی شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

هدف: نویز و داروهای اتوتوکسیک از جمله مهم ترین عوامل ایجاد کننده ی کم شنوایی دایمی می باشند. بطور معمول تصور بر این است که ارایه هم زمان این عوامل آسیب رسان غالبا سطح آسیب شنوایی را به شکل غیر خطی بالا می برند، اما اگر روش ارایه این عوامل با دقت انتخاب شوند، نه تنها میتوان میزان آسیب را کنترل کرد بلکه حتی می توان سطوحی از محافظت را نیز ایجاد کرد. این مطالعه ی مروری به بررسی این موضوع می پردازد که در چه شرایطی ارایه دو عامل آسیب رسان در کنار هم می تواند سبب محافظت شود و در چه مواردی سطح آسیب را بیشترمی نماید. روش بررسی: در این مطالعه ی مروری آخرین مقالات پیرامون آسیب های شنوایی ناشی از نویز و داروهای اتوتوکسیک در بانک هایاطلاعاتی Science direct, Google scholar ,Springer, Magiran, Scopus , Proquest و Pubmed و با استفاده از کلید واژه های مرتبط در فواصل سال های 1960 تا 2015 جستجو شد که از بین 125 مقاله مرتبط بدست آمده، با حذف مقالات تکراری duplicates و مقالاتی که در راستای تحقیق نبودند، نهایتا 59 مقاله مرتبط مورد بررسی دقیق قرار گرفت. نتیجه گیری: ارایه عامل آسیبرسان شنوایی در مقادیر پایین و در بازه زمانی محدود می تواند دستگاه های حفاظتی درون سلول را فعال کند. این امر به نوبه خود مقاومت حلزون را در مقابل عوامل آسیب رسان افزایش می دهد. درک دقیق این بازه زمانی امکان ارایه مداخلات درمانی مناسب را فراهم خواهد ساخت

آماده سازی، نویز، داروهای اتوتوکسیک