شهرام هادوی - کارشناس ارشد گفتاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
علی قربانی - مربی، گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
محمد کمالی - استادیار، گروه مدیریت توانبخشی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
غلامعلی شهیدی - استادیار، گروه بیماریهای مغز و اعصاب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

هدف: علیرغم وجود پژوهش های مختلف در زمینه شناسایی رفتارهای غیرحرکتی مبتلایان به پارکینسون، پژوهش های محدودی در زمینه مشکلات شناختی و زبانی یافت شده است. بر این اساس به نظر می رسد که جنبه های پیچیده زبان نیز در این بیماری دستخوش اختلال شده باشد. یکی از حیطه های پیچیده و پیشرفته مربوط به این مهارت، زبان غیرتحت اللفظیاست که یکی از زیرشاخه های آن، کنایه ها می باشند. هدف این پژوهش بررسی توانایی درک کنایه ها در مبتلایان به پارکینسون سطح 1 Stage1 بوده است .روش بررسی: در این مطالعه، 15 فرد سالم و 15 فرد مبتلا به پارکینسون سطح 1 مورد بررسی قرار گرفته اند. به عنوان ابزار مورد استفاده، پرسشنامه ای شامل 14 کنایه توسط آزمونگر ساخته شد. سپس براساس نظر 8 صاحب نظر روایی محتوایی آن 0/75 و پایایی آن براساس آلفای کرونباخ 0/74 به دست آمد. کنایه ها به صورت شفاهی از هر فرد پرسیده می شد و او می بایست منظور آن را بیان می کرد . بر اساس نتایج آزمون کولموگروف اسمیرنوف - Kolmogorov–Smirnov test توزیع داده ها نرمال بوده و داده ها از طریق آزمون t مستقل بررسی شده و میانگین آنها با یکدیگر مقایسه گردید. یافته ها: میانگین امتیازات بدست آمده در پاسخ به کنایه ها در افراد سالم بیشتر بوده است اما بین دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد P> 0/05 نتیجه گیری: در کنایه های مورد بررسی، عملکرد مبتلایان به پارکینسون سطح 1 پایین تر از حد انتظار بود. چنانچه در این جنبه تفاوتی وجود داشته باشد آزمون های مفصل تر و پیچیده تری مورد نیاز است تا آن را نشان دهد، یا ممکن است در سطح های شدیدتر بیماری، مشاهده شود (سطح 2 یا بیشتر).

پارکینسون، زبان، کنایه