بررسى اثرات آنتى اکسیدانى و ویژگى هاى فیزیکى حامل هاى لیپیدى نانوساختار (NLC) حاوى عصاره آویشن شیرازى

عصاره آویشن شیرازى داراى ترکیبات آنتى اکسیدانى مى باشد و مى تواند به عنوان افزودنى ها در مواد غذایى مورد استفاده قرار گیرد. چنین کاربردى نیازمند استفاده از حامل هاى مناسب نظیر حامل هاى لیپیدى نانوساختار (NLC) مى باشد. هدف از این مطالعه، درون پوشانى عصاره در داخل NLC و بررسى خاصیت آنتى اکسیدانى آن مى باشد. در این پژوهش خاصیت آنتى اکسیدانى و ویژگى هاى فیزیکى با استفاده از روش هاى 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl (DPPH)، اسپکتروسکوپى فروسرخ (FTIR)، میکروسکوپ الکترونى روبشى (SEM) و تعیین اندازه میانگین ذرات، اندیس پلى دیسپرسیتى، کارایى کپسولاسیون، مورد بررسى قرار گرفت. اسپکتروسکوپى فروسرخ به منظور مطالعه امکان تشکیل کمپلکس هاى چربى زیست فعال و آنالیز میکروسکوپ الکترونى روبشى به منظور تایید اندازه ذرات در مقیاس نانو انجام گردید. عصاره با استفاده از روش هموژنیزاسیون داغ در داخل نانوحامل هاى لیپیدى نانوساختار با اندازه 122 نانومتر و اندیس پلى دیسپرسیتى مناسب درون پوشانى گردید. کارایى درون پوشانى حامل هاى لیپیدى نانوساختار حاوى عصاره آویشن شیرازى در حدود 71 درصد به دست آمد. در این مطالعه از روش DPPH به منظور بررسى خاصیت آنتى اکسیدانى استفاده گردید. در روز اول، فعالیت آنتى اکسیدانى نانوحامل هاى حاوى عصاره آویشن شیرازى در مقایسه با عصاره آزاد در غلظت هاى برابر بیش تر بوده ولى به مرور با نگه دارى در دماى محیط به مدت 16 روز این خاصیت در نانوحامل هاى حاوى عصاره کم تر از عصاره آزاد گردیده است. این مورد مى تواند به دلیل رهایش عصاره از داخل حامل با گذشت زمان و اثر سینرژیستى اکسیداسیونى ترکیبات حامل با عصاره آزاد شده باشد. در کل مى توان نتیجه گرفت که حامل هاى لپییدى نانوساختار حامل هاى مناسبى براى انکپسولاسیون عصاره آویشن شیرازى مى باشند.

Keywords:

عصاره آویشن شیرازى , NLC , خواص آنتى اکسیدانى