هادی علی تقوی - دانشجوی کارشناسی ارشد ادیان و عرفان، دانشگاه تهران
محمد قندهاری - دانشجوی دکترای قرآن و حدیث، دانشگاه تهران
محسن فیض بخش - دانشجوی دکترای فلسفه دین، دانشگاه تهران

یکی از پرسش های مربوط به آیات 17 : 18 و 17 : 20 از سفر پیدایش تورات، این است کهآیا این آیات را م یتوان اشارت و بشارتی به پیامبر اسلام و دوازده امام شیعیان دانست با تاملی دقیق در دعای ابراهیم برای فرزندش اسماعیل (ع) (پیدایش 18 : 17) و نیزنحوه استجابت الهی (پیدایش 20 : 17) می توان ادعا کرد که خداوند به ابراهیم (ع)بشارت داده که امامت را در پیامبر اسلام و دوازده امام از نسل اسماعیل (ع) قرار دهد.از سویی با توجه به قراین درون متنی و برون متنی ای که نشان می دهد مقصود از میودمیود ، پیامبر اسلام است و از سوی دیگر، با ریشه شناسی واژه ربی و هماهنگی آنبا مفهوم امام ، می توان نشان داد که دوازده ربانی در آیه 17 : 20 ، اشار های به دوازدهامام شیعیان دارد. همچنین، هماهنگی ریشه شناختی نام های برخی از دوازده امام باشماری از نام هایی که به عنوان اسامی فرزندان اسماعیل در آیات 25 : 13 _ 15 ذکر شدهاست، ادعای پیش گفته را تقویت می کند.

بشارات سفر پیدایش از عهد عتیق، بشارت فصل هفدهم سفر تکوین، میودمیود، ربانی، دوازده امام، امامان از نسل اسماعیل، امامت در تورات