مهدی مجتهدی - استادیار دانشگاه فردوسی مشهد

پدیده نصب یا ناصبی گری، از مفاهیمی است که در تاریخ مسلمانان شکل گرفتهاست. معنای لغوی نصب، برپا کردن بوده و سپس به معنی دشمنی و جنگ درآمده ودر این معنی اخیر کاربرد وسیعی پیدا کرده است. این واژه ابتدا در متون شیعی کاربرداصطلاحی یافته و مراد از آن، دشمنی با علی (ع) و اهل بیت پیامبر (ص) است. در اینتحقیق، ضمن بررسی معانی لغوی و اصطلاحی نصب، با تبیین مفهوم این واژه درمتون فقهی و اشاره به برخی از احکام ناصبی، سعی شده تصویر صحیحی از مفهومنصب و ناصب یگری ارایه شود. مفهوم و مصداق نصب در دیدگاه شیعی، به دقت درمتون فقهی ارای هشده که به معنای خاص آن، یعنی اظهار دشمنی و جنگ با اماممعصوم محدود شده و از کاربرد عام نصب که مطلق غیر شیعه را در برمی گیرد، پرهیزشده است.

نصب، نواصب، ناصبی گری، علی بن ابی طالب (ع)، امامیه