سیدعبدالحمید ابطحی - دکترای فلسفه دین

جریان بنی الحسن یکی از شاخه های مهم زیدیه در میانه قرن دوم هجری است کهتاثیرات زیادی در جامعه شیعه داشته و عمدتا جریان تقابل با نظام اموی و سپسعباسی را رهبری م یکردند. از آنجاکه بنی الحسن هیچ گاه نتوانستند حمایتایمه (ع) را درباره اقدامات خود جلب کنند، نوعی تقابل و انکار را نسبت به ایشان درپیش گرفتند. علم ایمه (ع) به امور آینده که از طریق پیامبر اکرم (ص) به ایشان رسیدهبود و دانش اختصاصی ایشان در امر دین که از طریق امیرالمومنین (ع) و امامان پساز او در اختیار داشتند، مشروعیت بنی الحسن را با چالش جدی روبرو می کرد؛ ازاین روسیاست انکار آموزه علم الهی ایمه (ع) به روشی پایدار و انحرافی عمیق در زیدیه و درقرن دوم تبدیل شد. این مقاله گزارشی از این جریان را در بازه زمانی پرالتهاب نیمهاول قرن دوم، عرضه می کند.

بنی الحسن، زیدیه، علم الهی ایمه، علم غیب، علم علی (ع)