تغییرهای مورفوفیزیولوژیک در پیوندک انجیر رقم سبز روی پایه های مختلف در شرایط تنش خشکی

در این پژوهش، سه نوع ترکیب پیوندی (سبز/سبز، سبز/سیاه و سبز/ترش) و سه پایه قلمه ای (سبز، سیاه وترش) انجیر به مدت 12 هفته زیر چهار تیمار آبیاری ( 100، 75، 50 و 25 % نیاز آبی) به صورت آزمایش فاکتوریل در یک طرح به طور کامل تصادفی با 5 تکرار در شرایط گلخانه مورد بررسی قرار گرفتند. نتیجه ها نشان داد کهبه طور کلی با افزایش تنش خشکی رشد رویشی و مقدار نسبی آب برگ کاهش و مقدار پرولین برگ افزایش یافت،اما پاسخ ها بسته به نوع پایه و نوع ترکیب پیوندی متفاوت بود. پایه سیاه غیرپیوندی بیشترین طول ساقه را درتمام سطح های آبیاری نسبت به پایه سبز غیر پیوندی داشت و سبب افزایش طول ساقه در پیوندک سبز در تمامسطح های آبیاری شد. همچنین پایه سیاه توانست بیشترین وزن تر و خشک ساقه را در پیوندک سبز نسبت بهساقه سبز در پایه غیر پیوندی ایجاد نماید. ترکیب پیوندی سبز/ترش بیشترین مقدار وزن خشک برگ در واحدسطح را در تمام سطح های آبیاری نشان داد. در 25 % و 50 % نیازآبی ترکیب پیوندی سبز/سیاه بیشترین مقدارنسبی آب برگ را حفظ کرد. به طور کلی، ترکیب پیوندی سبز/سیاه می تواند تحمل بالاتری به تنش خشکی نسبتبه ترکیب های پیوندی دیگر داشته باشد.

Keywords:

انجیر , پرولین , پایه , پیوندک , تنش خشکی