تاثیر جانمایی ژیوگرید در بهسازی خاک مخلوط ماسه- رس جهت استفاده در لایه های روسازی

تثبیت خاک روشی است که در راهسازی به منظور بهبود توانایی باربری مصالح بکار می رود. درحالت کلی تثبیت خاک عبارت است از بهبود و اصلاح خواص فیزیکی مصالح برای تامین تعدادی اهداف از قبل تعیین شده. بهسازی خاک ها در حالت کلی به دو صورت شیمیایی و مکانیکی انجام می شود. از مصالح ژیوسنتیک جهت اصلاح خاک ها در دیوار حایل، خاکریزها، زهکشی بهره گرفته می شود. استفاده از ژیوگریدها دب بسیاری از کاربردهیا مهندسی و روسازی راه یک روش موثر در اصلاح خاک به شمار می آید. اضافه شدن رس یا سیلت به ماسه در درصدهای مختلف می تواند بطور اساسی رفتار ماتریس ماسه و رس را تغییر دهد. هدف اصلی از تخمین حاضر، بررسی آزمایشگاهی تاثیر جانمایی لایه ژیوگرید و تعداد آن ها در میزان توانایی باربری و مقاومت برشی خاک های ماسه ای و رسی منطقه باراندوز است. در این مطالعه خاک ماسه ای مورد استفاده با خاک رسی با درصدهای (25، 50 و 75) مخلوط گردیده است. تاثیر ویوگرید به دو صورت مطالعه گردید؛ مرحله اول: تک لایه در قسمت میانی مصالح قرار داده شده و در مرحله دوم دولایه در فاصله برابر از یکدیگر استفاده شده و تاثیر آنها در بهبود خصوصیات ژیوتکنیکی مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام تحقیق از آزمون های آزمایشگاهی نسبت باربری کالیفرنیا (CBR) و برش مستقیم در هر دو حالت خشک و اشباع بر اساس استاندارد ASTM بهره گرفته شده و میزان درصد تورم در خاک های ریزدانه اشباع اندازه گیری شده است. زیرا این شرایط باعث بهبود میزان تراکم پذیری مصالح، افزایش میزان توانایی باربری با توجه به نتایج CBR، مقاومت برشی و کاهش میزان تورم در خاک های اشباع حاوی ریزدانه می گردد.

Keywords:

آزمایش برش مستقیم , آزمایش نسبت باربری کالیفرنیا , روسازی راه , ژیوگرید , مخلوط ماسه- رس