ارایه مدلی برای ارزیابی و اولویت بندی احداث خطوط ریلی جدید با استفاده از روش ترکیبی تحلیل شبکه ای و مهندسی ارزش

بخش زیادی از بودجه های عمرانی در بسیاری از کشورهای جهان، صرف پروژه های حمل ونقل می شود. غالبا اینگونه پروژه ها در تمام سیستم های حمل ونقل بسیار سرمایه بر هستند و به همین دلیل، هرگونه صرفه جویی در این پروژه ها،می تواند منجر به منافع اقتصادی قابل توجهی گردد. از طرفی اجرای همزمان پروژه های متعدد در بخش حمل ونقلریلی، در بسیاری از مواقع، به دلیل بودجه های محدود، امکان پذیر نیست و لازم است پروژه های مصوب و آماده اجرا، بر اساس معیارهای مشخصی اولویت بندی و اجرا شوند. مهندسی ارزش یکی از تکنیک های مدیریتی است که این قابلیت را دارد تا ضمن افزایش کارکرد پروژه ها، کاهش قابل توجهی در هزینه ها و زمان اجرای پروژه ایجاد نماید. در اینپژوهش، پس از مرور ادبیات موضوع، یازده معیار متناسب با معیارهای مهندسی ارزش انتخاب شده و با استفاده ازاین معیارها، پنج پروژه احداث خطوط ریلی جدید که از نظر فنی و اقتصادی بررسی و تایید شده اند، ولی هنوز عملیات اجرایی آنها شروع نشده، با استفاده از روش تحلیل شبکه ای، اولویت بندی شده است. بر اساس نتایج بدست آمده،پروژه احداث خط ریلی بم- جیرفت بالاترین اولویت اجرا را در بین گزینه های مورد بررسی دارد. در این مطالعه،چارچوبی برای بازنگری در مدیریت تخصیص بودجه، متناسب با وزن هر پروژه پیشنهاد شده است که می تواند دراصلاح نظام کنونی تخصیص بودجه مورد استفاده قرار گیرد. همچنین به منظور اعتبارسنجی نتایج بدست آمده از مدل تحلیل شبکه ای، این نتایج با استفاده از چهار روش تصمیم گیری چند معیاره شامل روش تحلیل سلسله مراتبی، روشسا، روش تاپسیس و روش نسبت منافع به هزینه‌ها مجددا ارزیابی شد و نتایج بدست آمده از روش تحلیل شبکه ای بانتایج بدست آمده در هر چهار روش اشاره شده انطباق دارد. همچنین نتایج تحلیل حساسیت نشان میدهد که مدل اولویت بندی پیشنهادی، بیشترین حساسیت را به معیار کاهش تعداد تصادفات جاده ای و کمترین حساسیت را به معیار هزینه بهره برداری دارد.

Keywords:

مهندسی ارزش , پروژه های ریلی , اولویت بندی , فرآیند تحلیل شبکه ای