راهبرد آنالیز خطر نقاط کنترل بحرانی در مدیریت طرح ایمنی آب آشامیدنی

اطمینان از سلامت آب آشامیدنی، مستلزم راهکارهای صریحی می باشد که در حین مشکل بکار روند. برای اطمینان از سلامت در تأمین آب شرب علاوه بر پایش کیفی محصول نهایی، بایستی پارامترهای بیانگر صحت عملکرد پیشگیری های کنترل شده نیز مد نظر قرار گیرد. به این منظور برنامه ایمنی آب توسط سازمان جهانی بهداشت ارائه شده است. برای نائل شدن به برنامه فوق روش آنالیز خطر نقاط کنترل بحرانی (HACCP) می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. در سال 1996 سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان بالاترین نهاد بین المللی در کنترل کیفیت آب، HACCPرا به عنوان ابزاری مطمئن در ارزیابی مخاطرات و سیستم های کنترل کیفیت آب آشامیدنی معرفی نمود.این روش مدلی است که به تعیین سیستم های مدیریتی و ارزیابی خطر در حین تهیه آب سالم و شناسایی وضعیت سیستم، کمک می کند. چنین روندی به توسعه طرح های ایمنی آب و ترسیم مسیری سازمان یافته به منظور مدیریت خطر پذیری در تأمین آب از حوضه آبریز تا مصرف کننده منجر می شود.این مقاله محاسن و معایب بدست آمده از این روش را در مدیریت خطر پذیری آب آشامیدنی مورد بررسی قرار می دهد. در نهایت چگونگی تأثیر روند فوق بر آینده توسعه طرح ایمنی آب بحث شده است.

Keywords:

ایمنی آب , نقاط کنترل بحرانی , مدیریت خطر پذیری